to roloi


clock-desktop.com

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2020

ο ουρανός είχε το δικό μου ήλιο... Τα χρυσά του κεντίδια τα καμάρωνα μόνο εγώ και τα πουλιά. Ο δικός μου ουρανός δεν είχε ποτέ σύννεφα γι' αυτό ποτέ δεν έβρεχε, ποτέ δεν άστραφτε, ποτέ δε βρόνταγε. Στις παιδικές μου χούφτες κρατούσα λίγο νερό για να ξεδιψούν τα πουλιά του και στην ποδιά μου ψίχουλα για να χορταίνουν τα φιλαράκια μου. Αυτός ο ήλιος και αυτά τα πουλιά ήταν δικά μου, κανείς δεν μπορούσε να μου τα πάρει.... Όταν ήμουν παιδί είχα φτιάξει και ένα δικό μου κήπο, με παρτέρια ασβεστωμένα, με λογής -- λογής λουλούδια και είχε πράσινο χορτάρι. Στον κήπο μου προσευχόμουνα και ο κήπος μου παράδεισος γινότανε. Όταν ήμουνα παιδί δεν ήξερα τίποτα από τους ουρανούς και τους κήπους της ζωής. Ούτε για αρπαχτικά πουλιά, ούτε για κισσούς που σκοτεινιάζουν τα παράθυρα του κόσμου των μεγάλων. Και όταν μεγάλωνα, προσπαθούσα να συνηθίσω τους ουρανούς και τους κήπους με τους νόμους των μεγάλων. Τον ουρανό και τον κήπο μου να ξανάβλεπα. Τα πουλάκια μου να ξεδιψούσανε με το νεράκι της αθωότητάς μου εκείνης. Στον κήπο μου να ξανακύλαγα στην καταπράσινη χλόη του. Με τα λουλούδια αστεία να λέγαμε και πάλι να γελούσαμε όπως τότε. Θέλω τον παλιό μου κήπο, θέλω τον παλιό μου ουρανό. Θέλω εκείνες τις εικόνες που με γαλήνευαν, θέλω εκείνες τις πλαγιές που λαχάνιαζα όταν έτρεχα. Θέλω εκείνο το παιδί πάλι να συναντήσω και να το μαλώσω που βιάστηκε να μεγαλώσει...

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016

  



ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΥΤΑ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ  ΑΠ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ. ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΜΑΣ! ΜΕ ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΕΙΣ, ΕΚΕΙΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΓΛΥΚΑ, ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΑ, ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΑ  ΝΑ ΣΟΥ ΧΑΪΔΕΨΟΥΝ ΤΗ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΥ! ΕΣΤΩ ΚΙ ΕΤΣΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΑ
ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ. ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΕ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΝ. ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΙΝΑ, ΚΑΘΑΡΙΑ, ΛΑΜΠΕΡΑ, ΣΑΝ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ. ΣΑΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ, ΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ
ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ. ΣΑΝ  ΙΣΚΟΙ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΠΛΥΣΙΑΖΟΥΝ ΓΟΡΓΑ,,,,,,,ΑΠΡΟΣΜΕΝΟΣ ΤΡΕΛΟΣ ΧΟΡΟΣ. ΕΙΝΑΙ Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ."

      


                                               



 ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ!!!! Στην εξοχή

(Περιοχή

                           Αγία Βαρβάρα         Πλωμαρίου)
                                 

Η εικόνα ίσως περιέχει: δέντρο, ουρανός, φυτό, υπαίθριες δραστηριότητες και φύση
Όλα τα παρακάτω τα βίωσα σ αυτό το ευλογημένο κομμάτι 
                           


 Η Ροδιά μας. Αναρωτιέμαι όταν ο ποιητής έγραφε τον Κύριο μενεξέ πέρασε από τα ....λιμέρια μας;;; Άλλωστε,  
η ίδια πατρίδα μας γέννησε
.
Ροδιές και βατομουριές χέρι χέρι σέρνουν το χορό!!!!.
Χοπ αν κάνω δεξιά πέφτω πάνω στη ροδιά χοπ αν κάνω αριστερά πάνω στη βατομουριά.... 
έτσι ακριβώς  γινόταν τότε και με μένα!!!


Οι Βατομουριές στο ποτάμι. Οι χούφτες μου και το στόμα μου έβαφαν χρώμα μελιτζανί Τρελαινόμουν για τα βατόμουρα .... Κάθε πρωινό τα.... καλημέριζα!!!



    Από κοντά κι ο κόκορας μας
με τη....παρέα του
                                                                             
Η Αροδάφνη όμορφη αλλά πικρή φαρμάκι

Από κοντά και οι λυγαριές αγκαλιασμένες με τις Μυρτιές




Μυρτιά ανθισμένη!!!


Άλλωστε,  
η ίδια πατρίδα μας γέννησε
.
Ροδιές και βατομουριές χέρι χέρι σέρνουν το χορό!!!!.
Χοπ αν κάνω δεξιά πέφτω πάνω στη ροδιά χοπ αν κάνω αριστερά πάνω στη βατομουριά.... 
έτσι ακριβώς  γινόταν τότε και με μένα!!!

Οι Βατομουριές στο ποτάμι. Οι χούφτες μου και το στόμα μου έβαφαν χρώμα μελιτζανί Τρελαινόμουν για τα βατόμουρα .... Κάθε πρωινό τα.... καλημέριζα!!!



       
Από κοντά κι ο κόκορας μας
με τη....παρέα του
                                                                             
Η Αροδάφνη όμορφη αλλά πικρή φαρμάκι

Από κοντά και οι λυγαριές αγκαλιασμένες με τις Μυρτιές




Μυρτιά ανθισμένη!!!
  


Σχίνος εμείς, τα παιδιά μαζεύαμε από τα κλαδιά του.......μαστίχα.

 Πρίνο τον λέγαμε το Πουρνάρι

Μιλάει η φύση



τα βούρλα και τα βατράχια μαζί


Οι... αινιγματικές παπαρούνες
 


Τούρκος η Ρωμιός;;;

                             
                                         
  
Μια αγκαλιά  παπαρούνες,  ένα κομμάτι 
βλαστό από τ' αμπέλι


 ένα μεγαααάλο λουκούμι τριανταφυλλένιο, δυο χούφτες παγωμένο νεράκι από το πηγάδι το τραγούδι  που τραγουδούσαμε μαζί με τη μαμά ένα φιλί. Πόσες Πρωτομαγιές το ίδιο σκηνικό πάντα γλυκό  και όμορφο!




 

                  Πηγάδι, το μεγάλο βάσανο του πατέρα







Λιόδεντρα και καμίνι ανακατεμένες αξέχαστες μυρωδιές

Τα πουλιά  μας..... τραγουδούν
                                       


Οι ρίζες της στο πηγάδι και στο λαγκάδι, οι τσακιστές της.... μπουκιά και συχώριο!!

Η Καρυδιά μας τρία χρόνια τεμπέλα ένα χρόνο προκομμένη.


Λεμονάκι μυρωδάτο. Κάτω από τη σκιά της η γιαγιά έστηνε τη μπουγάδα. Μυρουδιές από λε μονανθούς, καμένου ξύλου και αγνού σαπουνιού, από τότε έχουν μείνει στα ρουθούνια μου!!!



Η Κυδωνιά μας, πόσα γλύκα μας χάριζε!!! Αληθινά το ...ζουμί της βγάζαμε
Αχλαδιά η.... αριστοκράτισσα. Λίγος αλλά ... φίνος ο καρπός της

Φραγκομηλιά στο νησί,
 Μουσμουλιά εδώ. Η αδυναμία μου!!!

Πορτοκαλιές το καμάρι του Μπαμπά μου.


Μηλιές,ανθισμένες ή με καρπό ήταν όνειρο.

Ροδακινιά. Το χρώμα του καρπού της ήθελε η μαμά να έχουν τα μάγουλα μου για να μην αρρωσταίνω, γιατί αυτό το... κουσούρι το είχα.

Η Μοναχοκόρη του κήπου.
                                                                         
                              Η Μανταρινιά η μεγάλη μα πολυυύ
                      μεγάλη μου αδυναμία
                                                         




Η Λατρεία Μου με πολλά Μου. 
Μαγιάτικη. Η γιαγιά 
έκανε λιβάνι απ αυτή μόνο
όταν της πέφταν
 τα ροδοπέταλα γιατί υπήρχε απαγορευτικό από την εγγονή της να μαδάει τα τριαντάφυλλα


Οι Φυστικιές δίπλα στα κλήματα

                              

   
Η... αξιολύπητη Κληματαριά μας η Φρίτζα που μαρτυρούσε από τις .......αντιπαθητικές σφήγκες




                                   

Άσπρα κόκκινα μαύρα όχι καραβάκια αλά σταφύλια και πολλές ενοχλητικές  δαγκανιάρες σφήκες


Οι κουκιές, Πολύ ενδιαφέρον έδειχνε ο μπαμπάς γι αυτές. Ίσως επειδή του άρεσε η σκορδαλιά



                                       Το ίδιο ενδιαφέρον
                              έδειχνε και για την αγκινάρα.
Το ραντεβού τους στ' αμπέλια, δίπλα στα κλήματα
Η ΚΟΥΝΙΑ...πάντα δικής μου
κατασκευής δεμένη στα κλαδιά της συκιάς μόνιμα!!!!!! Τα αγαπημένα μου τραγούδια που τραγουδούσα επάνω στη κούνια (πως δεν ξεράθηκε το πηγάδι μας που ήταν εκεί κοντά απορώ !!!!!!) Εις το βουνό ψηλά εκεί....  Καπετάνιε....καπετάνιε χαμογέλα,
Λόντρα Παρίσι.......κοντά απορώ !!!!!!) Εις το βουνό ψηλά εκεί....  Καπετάνιε....καπετάνιε χαμογέλα,

Λόντρα Παρίσι.......

                                              

             




Οι συκιές, οι μεγάλες αγάπες του παππού και δικές μου. Από το αγιάζι της νύχτας δυο τρία παγωμένα συκαλάκια να τα κόβεις πουρνό  από 

 τη συκιά και να τα προσφέρεις σ αυτούς που αγαπάς έχουν μεγάλη αξία έλεγε...
                                            
Οι τεμπέλες αμυγδαλιές, τι θα πει αμύγδαλο δεν ήξεραν.



τα πευκάκια που τα φύτεψε ο μπαμπάς έγιναν πεύκα με πολλές 
κουκουνάρες μέσα σε λίγα χρόνια.

Φωνές της φύσης
                                   
Η μεγάλη Ελιά έμαθε, κέντημα πλέξιμο βελονάκι από τη γιαγιά και τη μαμά
πως και γιατί;; Μα γιατί από τα φυλλώματα της ο ήλιος δεν κατόρθωνε  να περάσει ούτε
πρωί ούτε απόγευμα.

Μάλωναν ... αυτοί μέσα στο φεγγάρι, ποιοι ήταν αυτοί μόνο η γιαγιά τους ήξερε, εγώ προσπαθούσα να τους δω
Η αλεπού, τα βατράχια, ο γκιόνης τα τριζόνια,
κάθε νύχτα είχαν συναυλία με συνοδεία το κλαρίνο του γείτονα μας του κ. Δημήτρη.(Μπουρλής ) Το φεγγάρι μας έκλεινε το μάτι από ψηλά


 Η ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ
Η .... Παραγγελιά του μπαμπά όταν χόρευε. Έζησε πολλά χρόνια στη ξενιτιά. 

        

Από ένα ουζάκι τα  βραδάκια στον παππού και στον μπαμπά είναι ότι πρέπει.
        
Το πιο αγαπημένο μου παραμύθι!!!!
Πες μαμά για το παλικάρι που έχασε το πιο αγαπημένο του άλογο.Πάλι Ρηνούλα μου το Γκιόνη θα πούμε;;;; Ναι μαμά αφού ο Θεός τον λυπήθηκε,  τον έκανε πουλί  κι εγώ το ακούω κάθε
νύχτα που φωνάζει το άλογο του γκιόν γκιόν.Έλεγα από μόνη μου το παραμύθι κοιτάζοντας ....αυτούς που μάλωναν μέσα στο φεγγάρι  και αποκοιμόμουνα επάνω στα γόνατα της μαμάς.

το ακούω κάθε

νύχτα που φωνάζει το άλογο του γκιόν γκιόν.Έλεγα από μόνη μου το παραμύθι κοιτάζοντας ....αυτούς που μάλωναν μέσα στο φεγγάρι  και αποκοιμόμουνα επάνω στα γόνατα της μαμάς.

     
        
           Ο Γκιόνης
Του άρεσε να του το τραγουδάμε τη Πρωτομαγιά πρωί πρωί με τη δροσούλα καθώς έπλεκε εκείνος  με πόλη τέχνη καιμεράκιτοστεφάνι του Μάη

      
Ο Παππούς που για όλους
και για 
όλα νοιαζόταν και φρόντιζε 
Τα αγαπημένα του τραγούδια
    

Τo γατάκι  περιμένει τη μαμά γάτα. Τα ορτύκια τι περιμένουν τη γάτα της γιαγιάς η τον κυνηγό;;
                           
                          Η Παρέα....Παιχνίδια το ηλιοβασίλεμα, τα             μεσημέρια ο ήλιος δεν μας το επέτρεπε.

 

  

    

Τα βράδια στην ακρογιαλιά παίζοντας όλα τα παιδιά της γειτονιάς το τραγουδούσαμε.
Τα καβουράκια όπου φύγει φύγει. Μας φοβόταν.

     
Ψαρόγιαννο τον φώναζαν οι φίλοι του μικροί και μεγάλοι. Ποτε δεν μαθαμε αν αυτό ηταν το πραγματικό του όνομα.Ολοι τον αγαπούσαμε. Ζούσε μόνος του σε μια καλύβα κοντά στο γιαλό και ψάρευε,ψάρευε ψάρευε. Εμείς τα παιδιά του κατεβάζαμε βούρλα απο το ποτάμι για να κάνει τα ψάρια του αρμαθιές 

κι εκείνος μας εφίλευε με ψάρια. Για τα παιδια, για τα παιδιά,έλεγε και χόρευε με τα τραγουδια μας.Οι σούπες από τα φρέσκα ψαρια....Πεντανόστιμες!!!!



  
 
   

                   
  
βούρλα.
Κολυμπούσαν σ ένα ποταμάκι ανάμεσα σε βούρλα και βατσνιές, κουάξ,, κουάξ το τραγούδι που ερχόταν από το ποτάμι
                        (κοπανίδα)                      

 

Ο Παππούς τον Μάιο το πήγαινε στον....κουρέα.
Το γάλα του μοσχοβολούσε!!  Πρόβατο, υπέγραφε
    
Αυτή μάσαγε ελιές και γέμιζε κουκούτσια
τις.... πεζούλες η κατσικούλα ήταν η αγαπημένη του παππού
      
                                         
                                                 Καστάνη το φωνάζαμε,
               ήταν αξιαγάπητο το μουλάρι μας

Αυτός δεν σήκωνε ποτέ κεφάλι,δουλειά, δουλειά, δουλειά.     Μέρμηγκας.
Τον έψαχνα δεν τον είδα ποτέ
Μου τραγουδούσε από το πρωί μέχρι το βράδυ
Τζίτζικας
Μαζί...τρώγαμε τα σταφύλια!!!
Σφήκα
η...μισητή
Ακρίδα η ... αντιπαθητική.
Ανάμεσα στις πέτρες και πάνω στα χορταράκια σεργιάνιζε ,ήταν τόσο  χαριτωμένο!

  
Όσο και να το έψαχνα τις νύχτες δεν το είδα ποτέ.
Τριζόνι το λέγαμε

 
Το... παλάτι μας,  ο Πύργος μας

  

  

  
Τα  μυριστικά  δυόσμος,ρίγανη μαντζουράνα,
τα βασιλικά της γιαγιάς και τα εργαλεία της.
Ο μίλος του καφέ

Ο μίλος του καφέ


Το ροδάνι και η ρόκα η αδράχτι



η Γιαγιά στον αργαλιό

τα.....καμώματα
 της Γιαγιάς

Ψωμάκι από τα χέρια της γιαγιά σας ζυμωμένο και  ψημένο, λαχταριστό!!!!!!!!
Απλωταριά
                                                      Λιαστές ντομάτες


Λαδοτύρι

Τραχανάς
                                                                    σύκα   
                                                     
                               γιαούρτη

μυτζήθρα
τουλουμοτύρι

τ
κασκαβάλι

Το πολύ, πολύ, αγαπημένο 
τραγούδι της γιαγιάς.

ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ



                     






Τα απογεύματα του Δεκαπενταύγουστου
στην εκκλησία 

                       

Η αδυναμία μου τα καπέλα

Η φίλη μου το....Ρηνέλ


Ένα από τα αγαπημένα μας παιχνίδια.

Η Γάτα μας, αβτσίδσα την έλεγε η γιαγιά.κάθε πρωί της κουβαλούσε ορθίκια.



Η σφεντόνα του φίλου μου του Γιώργου


 Τα..........Καλούδια του Φθινοπώρου!!!!





Σεπτέμβρης  ο καιρός.....περδίκωσε  τα ορτύκια έπεσαν, οι κυνηγοί εμφανίστηκαν, ο παππούς είναι όλο νεύρα.  Μπαίνουν
 από τα ντουβάρια στο κτήμα και φοβάται μήπως του τα χαλάσουν




Πρωτοβρόχι!
Η γη μοσχοβολά, η Γιαγιά
όμως δεν θέλει να εισπνέουμε αυτή τη μυρωδιά, κάτι ξέρει




Με μάγευαν τα χρώματα του, σπάνια εμφανιζόταν.
Καλοσύνεψε ψιθύριζε η Γιαγιά το χώμα μισκομύριζε και μετά τη βροχή.


  Τα Σχολεία άνοιξαν

Μυρωδιές από καινούρια  βιβλία,
και....μολύβι ...faber!
  

Αγαπημένα μου Αναγνωστικά
Τη Α΄και Β΄ Δημοτικού τις.....βγάλαμε μαζί 
                                         
           

Να και η ποδιά του σχολείου μου
με δάκρυα την αποχαιρέτησα όταν τελείωσα την ΣΤ΄Δημοτικού, αλήθεια πόσα χτυποκάρδια πέρασα μαζί της!!!

Ε, όσο και να μη θέλω να το παινευτώ  θα το πω. Πάντα στο σχολείο έσερνα το χορό.Μια φορά μάλιστα, στη Πέμπτη Δημοτικού,
 έγινε .....μαθητικό επεισόδιο γιατί μια συμμαθήτρια μου ήταν πιο ψηλή από μένα αλλά,,,, τσαλαπατούσε σταφύλια αντί να χορεύει,  και η κυρία Κωσταντία η δασκάλα μας την έβαλε πιο πίσω....
 Τι λέω Θεούλη μου; Παρασύρθηκα σε κουτσομπολιά, άλλο ήθελα να πω κι άλλα λέω. Να, για το πιο αγαπημένο μου σχολικό τραγούδι ήθελα να πω.  Μάνα μου τα κλεφτόπουλα, Καλαματιανό το χορεύαμε και το.....μαντιλάκι στο δεξί μου χέρι έκανε στροφές κι αυτό


Επιδείξεις στο τέλος της σχολικής χρονιάς
     Δεκαπενταύγουστο στην εκκλησία

Το τώρα
                                                                               
                         Το μαγικό ΜΟΥ παραμύθι τελείωσε.
                       29 Φεβρουαρίου
                                       2011
             Ολλα αυτά τα βίοσα σ αυτό το ευλογιμένο κομάτι γης                                                  Ρηνούλα
               
Υστερόγραφο:

Εκκλησιαστικοί  ύμνοι
Αλμπουμ
                                       
                                             
                                                      

                                          Σας Ευχαριστώ!!
                                           Ρηνούλα